شاتل فضایی

شاتل فضایی امریکا که اولین بار در سال ۱۹۸۱ پرتاب شد. نخستین سفینه قابل استفاده مجدد جهان بود. سه بخش اصلی آن مدارپیما، موشکهای تقویت کننده، و مخزن بیرونی سوخت (تنها مخزن سوخت آن که بعد از هر مأموریت قابل استفاده نیست) می باشد. کاشی‌های ویژه مقاوم در برابر گرما مانع از سوختن مدارپیما به هنگام بازگشت به جو زمین می‌شوند. بازوی قابل کنترل از راه دور تعبیه شده در مخزن محموله مدارپیما، می‌تواند ماهواره‌ها را در فضا قرار دهد؛ و همچون سکویی ثابت برای کار فضانوردان عمل کند. پس از فضاپیماهای مرکوری، جمینی و آپولو (که ماه را فتح کرد)، امریکایی‌ها به سراغ سفینه های رفت و برگشت رفتند و بدین سان، شاتل های فضایی متولد شدند. شاتل‌ها تا ۷ مسافر و ۲۵ تن تجهیزات را در خود جای می دهند و زمان طولانی تری را در مدار زمین به سر می برند. آن‌ها همچنین به یک بازوی روباتیک مجهز هستند که به کمک آن می توانند ماهواره‌ها را به دام انداخته، اقدامات لازم را در مورد تعمیرات یا انتقال آن صورت دهند. تاکنون هفت شاتل به نام های انترپرایز، راه یاب (پثفایندر)، کلمبیا، چلنجر، دیسکاوری، آتلانتیس و اندیور ساخته شده که دو شاتل نخست، ناکامل و برای آزمایش‌ها و بررسی‌ها ساخته شده اند. از میان پنج شاتل بعدی نیز چلنجر و کلمبیا دچار سانحه شده‌اند و فقط سه شاتل دیسکاوری، آتلانتیس و اندیور مشغول فعالیت هستند. شاتل های فضایی بسیار هزینه بر هستند، به طوری که پرتاب آن فقط پانصد میلیون دلار هزینه در بر دارد و این، غیر از هزینه های نگهداری و تعمیرات آن است. همین هزینه های سنگین موجب شد تا روسیه از شاتل فضایی قدرتمند خود، بوران، استفاده نکند. بوران با قدرت حمل ۳۰ تن تجهیزات، و استفاده از امکانات ناوبری پیشرفته، یک سر و گردن بالاتر از همتای امریکایی خود است؛ ولی به دلیل هزینه های بسیار بالا، روسیه از آن استفاده نکرده است.

آزمایشگاه فضایی

آزمایشگاه فضایی آزمایشگاه ویژه‌ای است که درون مخزن محموله مدارپیما جای می‌گیرد تا با ایجاد فضای اضافی دانشمندان بتوانند در فضا آزمایش کنند این آزمایشگاه بنا به نوع آزمایشهای هر سفر مجهز می‌شود آزمایشگاه فضایی همچنین بخش‌های روبازی دارد که برای مطالعه فضا و زمین هستند این آزمایشگاه متراکم از طریق مجرای هوابند به مدارپیما متصل می‌شود.

تمامی مدارپیماها نامگذاری شده‌اند اولین آنها به نام انترپرایز از نام سفینه فضایی مجموعه تلویزیونی پیشتازان فضا (استارترک) اقتباس شد انترپرایز برای مقاصد آزمایشگاهی ساخته شده بود ولی هیچگاه به مدار نرفت هر چند که چندین بار در بالای یک فروند بوئینگ ۷۴۷ پرواز کرد در سال ۱۹۷۷ انترپرایز از ارتفاع ۶۷۰۰ متری (۲۲هزار پایی) رها شد و سالم به زمین نشست. ناوگان کنونی شامل سه مدارپیمای دیسکاوری، آتلانتیس و اندیور است.

فاجعه چلنجر

در ۲۸ ژانویه سال ۱۹۸۶ میلیونها بیننده تلویزیون در سراسر جهان با وحشت شاهد انفجار شاتل فضایی چلنجر در کمتر از ۲ دقیقه بعد از پرتابش بودند این شاتل کاملاً منهدم شد و همه ۷ خدمه آن خدمه آن کشته شدند یکی از آن خدمه به نام کریستیا مک آلیف معلمی بود که قصد داشت از فضا شاگردانش را تعلیم دهد بررسی درباره این فاجعه آشکار نمود که عایق میان ۲ بخش موشکهای تقویت کننده جدا شده بود و باعث نشت گاز و آتش‌گیری سفینه شده بود. پس از این حادثه برنامه فضایی شاتل به مدت سه سال متوقف شد تا ایمنی آن بهبود یابد.

فضاپیماها

           فضاپیمای کلمبیاآمریکا

           فضاپیمای چلینجر آمریکا

           فضاپیمای دیسکاوری آمریکا

           فضاپیمای آتلانتیس آمریکا

           فضاپیمای اندور آمریکا

           فضاپیمای سایوز روسیه

ای کاش یک بار هم که شده بود ما اقتدار نمایندگانمان را حس می کردیم. چندین دوره است که در هنگام انتخابات فقط اسم نماینده شهرم را می شنوم . شاید این مورد به عدم پیگیری اینجانب باشد . اما تا جایی که خود می دانم . روزی نیست که یک نوبت  اخبار را پیگیری نکنم. پنج سال پیش بود اخبار ساعت 19 شبکه یک ،  برای اولین بار در کمیسیون انرژی مجلس چهره نماینده منطقه خود را در تلویزیون دیدم . ناخودآگاه خوشحال شدم نمی دانم چرا؟ چند هفته پیش هم متنی در خبرگزاری فارس دیدم که حکایت از استعفای دسته جمعی نمایندگان استان هرمزگان بود بعد از پنج سال دوباره در رسانه ها نام آن نماینده محترم را دیدم و در اخبار همان روز شنیدم ولی این دفعه خوشحال نشدم . با خودم گفتم در هر صورت منافع مردم را در این حرکت نمی بینم ، یا بصورت نمادین و صوری همچون کاری می کنند و بعد از فروکش کردن آن به دست فراموشی سپرده می شود و یا در صورت تحقق آن جهت هموار کردن مسیر دوره بعد برای خود می باشند. در دوران تحصیل رئیس دانشگاهی داشتم که در سال دوم تحصیلی اینجانب به عنوان نماینده زاهدان به مجلس شورای اسلامی راه یافت . هر هفته مباحثی از جانب آن فرد بر روی آنتن بود . همیشه نماینده منطقه خود را با آن نماینده محترم می سنجیدم . علت جنب و جوش این نماینده چیست ؟ و علت گوشه عزلت گزیدن آن نماینده چه می باشد. ای کاش این بار استعفاء می دادند. من هم قول می دادم خود را گول بزنم و آن را در جهت منافع مردم بدانم. باز هم نشد 10 ماه که بیشتر نمانده بود چرا 20 سال را (20 سالی که خود جای بحث دارد.) باز هم فدای 10 ماه کرد و ما را مایوس و نا امید. در این وادی فکر قول و قرارهای که در آن زمان بین عوام رد وبدل می شود مرا به خود مشغول می کند. زندگی مسیر جاری خود را در هر برهه از زمان طی می کند . واین گذشت زمان چهره هر کوی و برزنی را دگرگون می سازد . نقطه واضح و روشنی که از نظر هیچ بیننده ای دور نمانده است ، انقلابی است که در زمینه ارتباطات در سال 1995 میلادی رخ داد و آن ورود سیستم عامل Windows به دنیای کامپیوتر بود حال از لحاظ اطلاعاتی ( غیر سری ) تمام جوامع در یک سطح می باشند به واسطه همین اینترنت و کامپوتر . پس نمی توان این را دستاورد یک حکومت یا دولت دانست . این به واسطه دانش بشری در تمام دنیا به دست آمده است . پس ساخت ده مدرسه و چند اسکله و چندین کیلومتر جاده و مخابرات و .... دستاوردی برای کسی به حساب نمی آید . تاثیر در سرنوشت مردم و در راس تمام امور بودن هر نماینده اوج افتخار هر نماینده می باشد و گرنه ساخت و ساز چنین چیزهایی همان جریانهایی است که بصورت خودکار بوجود می آید حتی اگر آن منطقه نماینده ای نداشته باشد. امیدوارم بعد از این همه سال که فردی در راس امور بوده است (مجلس شورای اسلامی ) بتواند لااقل در راس امور استان خود قرار گیرد. قابلیتهای شخصی و جهت های سیاسی در هر کسی با درجه های مختلف وجود دارد ولی خدمت به مردم از مقدس ترین کردار است که باید هر انسانی آن را سرلوحه زندگی خود قرار دهد.

روزها از این  ماجرا می گذرد . مبارزه با بد حجابی ، مبارزه با اراذل و اوباش و ... ، با دوستان در پی بررسی این موضوع برآمدیم . آیا نفس عمل خوب است یا بد ، آیا روش عمل مناسب است یا نامناسب ، حدود جوامع چگونه مشخص می گردد و چندین موضوع دیگر.

یکی از دوستان می گفت ، همان که ما در یک جامعه زندگی می کنیم ، ملزم به رعایت قوانین آن جامعه می باشیم . دوست دیگر عنوان می کرد، انسانها آزاد آفریده شده اند تا هنگامیکه اعمال و رفتار آنان ضرری متوجه دیگری نگرداند، نباید منع قانونی داشته باشد. یکی از دوستان اظهار نمود قانون واضح نمی باشد و قانون مشخصی وجود ندارد و دهها موضوع دیگر.

به نظر شما حکومت چه خط قرمزی را برای خود در مقابل شهروندان مشخص نموده است . آیا همانطور که شهروندان حق پیشروی تا مرزی دارند که آن را خط قرمز می نامند و گذر از آن موجب عواقب وخیمی می شود . دولت برای خود هم خط قرمزی را مشخص کرده است و این اعمال در محدوده آن خط قرار می گیرند یا که نه حکومت هیچ حد و مرزی را برای خود قائل نمی شود. در حال حاضر باوجود بزرگانی در حوزه های سیاست و دین در کشور عزیز مان ایران و قانون اساسی جامعی که جمهوری اسلامی ایران دارا می باشد گزینه دومی دور از انتظار می باشد . پس گزینه اول ملموس تر می باشد و حکومت نیز در مقابل شهروندان خود خط قرمزی را رعایت می کند . حال می ماند تعریف و محاسبه خط قرمز و یا خط قرمزها ، آیا این خطوط از طرف قوه مجریه باید مشخص گردد و یا قوه مقننه ، همانطور که همه می دانیم قانونگذاری از وظایف قوه مقننه می باشد و قوه مجریه آنرا به اجرا در می آورد. زمانی نزدیک به سه دهه از انقلاب ارزشمند ایران می گذرد و در این مدت فراز و نشیب هایی را شاهد بوده ایم . قانون باید در جوامع اجرا شود ، چون در غیر اینصورت هرج و مرج باعث نابودی جامعه می گردد. حتی اگر شهروند اعتقادی غیر از اعتقاد حکومت و دین و مذهبی غیر از دین ومذهب سران و قانونگذاران آن حکومت داشته باشد. آیا پاک کردن صورت مساله ، مساله را حل می کند . پاسخی واضح در این مورد وجود دارد و همانند موجودی می باشد که چشمهای خود را بسته و آنگاه فکر می کند دیگران هم او را نمی بینند. چنین مساله ای در تمامی جوامع وجود دارد ، چرا در جامعه ما این مساله به مشکل تعبیر شده است ، جامعه از علایق ، تفکر، عقیده و ...  مختلف تشکیل شده است . برخورد ومقابله با هر کدام موجب جبهه گیری آن گروه می گردد. رفتار و کردارهایی غیرانسانی وجود دارد باید آنان را اصلاح کرد نه اینکه در پی نابودی آن باشیم. به عنوان مثال کسانی که ما آنان را اراذل و اوباش می نامیم . کارهای بسیار زشت و ناشایستی در کوچه و خیابانها انجام می دهند و مستحق بدترین مجازات می باشند ولی باید یک سوزن به خود زد و دید ما برای آنان چه کار کرده ایم ، مگر آنان فرزندان این مرز و بوم نیستند ، مگر آنان نسل انقلاب نیستند، چرا از بیکاری و نداری باید اسیر غولهای مافیایی شوند که راهی به جزء نابودی در پی ندارد ، این موضوع روشن و واضح می باشد، آیا شما تا به حال مشکلی برنخورده اید که اگر مدتی بیشتر طول می کشید خدای ناکرده شما را به کام نابودی می کشاند اکثر ما آن را تجربه کرده ایم . پس بیائید و ببینیم همان کسانی که آنان را اراذل و اوباش می نامند همانند ما می باشند که مشکل آنان طولانی تر از مشکل ما شده است ، باید مشکل آنان را حل نمود ، مشکل اقتصادی ، مشکل اجتماعی ، مشکل شخصیتی و ... چرا آنان را تافته جدا بافته می نامیم . آیا اگر در لباس ما قسمتی  دارای مشکل باشدآن را جدا و بیرون انداخته می شود . پس اگر این کار شود آن لباس بدرد پوشیدن نمی خورد. جامعه هم چنین است پس کاری نکنیم که جامعه ما ظاهراً اسم جامعه را یدک بکشد و از درون خالی باشد .

دست به دست هم دهیم به مهر                                                                                  میهن خویش را کنیم آباد

در یک قرن و نیم پیش که شناورهای سبک امروزی وجود نداشت . فردی به نام آقای حسن بحری معروف به حسن پاکل دست به ابتکار نوین و بزرگی زد که تمام منطقه را تحت تاثیر خود قرار داد. و آن عمل ساخت شناوری بسیار سبک با امکانات ساده آن زمان بود.

شاشه : علت نام گذاری این وسیله به شاشه مشخص نیست . اما در فرهنگ لغت دهخدا شاشه به آب و پیشاب هم معنی شده است . در زبان عربی شاشه را الشاشه با تلفظ الف ولام می خوانند. در دیوان و روستاهای مجاور ، شاشه را گُرْدِی هم می نامند . گردی یعنی پهلوانی و قدرتمندی .

امروزه شاشه (گُردی) از شاخه های نخل ، فیبر(نوعی از کائوچو) ، چوب های از درخت کُنار یا کرت با طنابهایی که از برگ درخت خرما تهیه می گردد، ساخته می شود. در قدیم از انتهای شاخه نخل جهت نگه داشتن شناور برروی آب و محصور نمودن آن بین شاخه های باریک استفاده می شده است که هم اکنون از فیبر به جای انتهای شاخه نخل استفاده می شود که باعث افزایش قابلیت آن شده است.

نحوه ساخت شناور شاشه : در اواخر تابستان و بعد از برداشت خرما از نخلستان ها ، شاخه های این درختان نیز اصلاح می گردند. با جمع آوری شاخه ها و جدا کردن برگها از آنان ، هر قسمت را جدا گانه در ساحل و در قسمتی از آن که به هنگام جزر بیرون از آب و در هنگام مد دریا به زیر آب می رود قرار می دهند. و مدت زمان خاص که نزدیک به چهل روز است در آن جا می ماند. بعد از آن و با بیرون کشیدن شاخه ها و برگها از زیر خاک که قابلیت انعطاف پذیری زیادی به خود گرفته اند . و با اصلاح شاخه ها (که سر و ته آنان به صورت نیزه اصلاح می گردد). ، ساخت طناب از برگها ، تهیه چوب درختان کنار یا کرت و آلات تیز و برنده همانند چاقو و سوزن ، اساتید ساخت شناور را شروع می کنند. که با هماهنگی خاصی بین دویا سه استاد و پنج تا شش نفر کارگر در مدت زمان بیست ساعت ساخته می شود. این نوع شناور هم اکنون در اکثر روستاهای حاشیه شمالی خلیج فارس استفاده می شود. و در کشوهای حاشیه جنوبی خلیج فارس به عنوان نمادی از کار و کوشش گذشتگان خود در موزه ها به نمایش گذاشته اند.
 قابلیت شناور: در روستای دیوان این شناور را باوفاترین شناور می نامند و ضرب المثلی هست که می گویند شاشه هیچ موقع صاحب خود را غرق نمی کند. علت این امر عدم غرق شدن خود شناور می باشد. در این شناور حفره هایی که بین شاخه ها  وجود دارد باعث گذر آب از آنها می گردد و در هیچ شرایطی آب در آن جمع نمی شود و در این صورت شناور به هیچ وجه ودر طوفانی ترین شرایط به زیر آب نمی رود.

هم اکنون اساتید ماهری در این زمینه در روستای دیوان مشغول به کار می باشند . که معروفترین آنها آقایان علی دیوانزاده (غریب)و محمد ملاح زاده(غلام) می باشند.